[2(15)2018] Cyberkultura między inkuzją a ekskluzją

Autorzy przedstawianego Czytelnikowi numeru „Studiów Kulturoznawczych” – zainspirowanego przez zogniskowany wokół tej właśnie tematyki panel na III Zjeździe Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego „Kultury w ruchu. Migracje, transfery, epistemologie”, który odbył się 21 września 2017 r. w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu – podjęli niełatwe zadanie zbudowania kulturoznawczej charakterystyki cyberkultury w dobie radykalnych przemian. Skupili się na takich zagadnieniach szczegółowych, jak rola humoru w komunikacji zapośredniczonej komputerowo (Katarzyna Kucharska), AI i transhumanizm (Roman Bromboszcz), konstruowanie tożsamości przy wykorzystaniu narzędzi cyfrowych (Piotr Cichocki), migracje i migranci (Małgorzata Durzewska, Rafał Cekiera, Piotr Jakubowski), przybierający różne postaci aktywizm w cyberprzestrzeni (Agnieszka Dytman-Stasieńko, Magdalena Kamińska), fenomen memu internetowego i jego migracji kulturowych (Jakub Nowak), przekraczanie społecznych norm i tabu (Rafał Węgrzyn i Jakub Kuś, Emilia Stachowska), konstruowanie wernakularnych systemów przeciwwiedzy (Katarzyna Marak i Miłosz Markocki), zróżnicowane formy wspólnotowości kształtujące się w cyberprzestrzeni (Samuel Maruszewski), wreszcie rola „starych” mediów w nowym pejzażu medialnym i praktyki odbiorcze nowej, ukształtowanej przez cyfrowe media publiczności (Magdalena Jackowska). Numer uzupełniają recenzje książkowe. Życzymy inspirującej lektury.

Seria wydawnicza

Zapraszamy do lektury „Studiów Kulturoznawczych” w nowej edycji. Ukazująca się od 1995 r. seria wydawnicza Instytutu Kulturoznawstwa UAM w Poznaniu zawierała teksty teoretyczne, analizy i rozmowy znanych badaczy, którzy podejmowali problemy wyznaczające kierunki myślenia w badaniach kulturoznawczych, a jednocześnie prezentowała polskiemu czytelnikowi problemy obecne w refleksji światowej. Do dzisiaj tomy te są poszukiwane zarówno przez studentów, jak i dojrzałych badaczy. Przekształcając „Studia Kulturoznawcze” w regularnie ukazujące się czasopismo, chcemy kontynuować znakomitą tradycję serii.

ISSN: 2084-2988

Zapraszamy do zapoznania się z listą praktycznych informacji dla autorów tekstów publikowanych w Studiach Kulturoznawczych. Przestrzeganie ich zapewni nam miłą i efektywną współpracę.

• W Studiach Kulturoznawczych publikowane są zarówno artykuły jak i recenzje
• Przyjmujemy wyłącznie materiały uprzednio nie publikowane, o objętości około 1 arkusza wydawniczego
• Tekst powinien być złożony w 1 egz. na papierze formatu A4 i w formie elektronicznej (czcionka Times New Roman, 12 pkt, 1,5 linii odstępu, ciągła paginacja)
• Teksty należy przesyłać mailowo, w formacie .doc lub .rtf w wersji dla Windows XP na adres studiakulturoznawcze@gmail.com
• Ilustracje, tablice i wykresy należy załączać w oddzielnych plikach w formatach .jpg, .tiff lub Coreldraw (w rozdzielczości 300 dpi), a w tekście jedynie zaznaczać przeznaczone dla nich miejsca
• Odpowiedzialność za cytowania i przedruk ilustracji ponosi autor
• Formatowanie tekstu (kursywa, wcięcia akapitowe, podziały stron) powinno być ograniczone do minimum
• Przypisy prosimy formułować według następujących zasad:

Wymogi edytorskie

1. Do artykułu należy dołączyć streszczenie w języku angielskim oraz 4-5 słów kluczowych w językach polskim i angielskim.
2. Przy nazwisku Autora należy podać afiliację.
3. Czcionka: Times New Roman 12, interlinia 1,5.
4. Cytaty do trzech linijek w tekście zaznaczamy cudzysłowem, zaś powyżej trzech linijek zapisujemy w „bloczku” czcionką Times New Roman 10.

Przypisy

1. Książka – inicjał imienia, nazwisko, tytuł kursywą, wydawnictwo, miejsce i rok wydania, strona. W przypadku dzieł tłumaczonych podajemy inicjał imienia i nazwisko tłumacza po tytule książki. Np.:

H. Buczyńska-Garewicz, Milczenie i mowa filozofii, Warszawa 2003, ss. 17-18.

P. Sloterdijk, Gorliwość Boga. O walce trzech monoteizmów, przeł. B. Baran, Warszawa 2013, s. 6.

2. Praca zbiorowa (pod redakcją) – inicjał imienia, nazwisko (red.), tytuł kursywą, wydawnictwo, miejsce i rok wydania, strona. Np.:

J. Bartmiński (red.), Językowy obraz świata, Lublin 1999, ss. 22-23.

3. Rozdział pracy zbiorowej pod redakcją: inicjał imienia, nazwisko, tytuł kursywą, (w:) inicjał imienia, nazwisko (red.), tytuł kursywą, wydawnictwo, miejsce i rok wydania, strona, np.:

J. Assmann, Kultura pamięci, przeł. A. Kryczyńska-Pham, (w:) M. Saryusz-Wolska (red.), Pamięć zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka, Kraków 2009, s. 55.

4. Artykuł z czasopisma – inicjał imienia, nazwisko, tytuł kursywą, „tytuł czasopisma w cudzysłowie”, rok, numer, strony, np.:

R. Koschany, Semiotyka miasta: od lektury „tekstu” do interpretacji jako praktyki miejskiej, „Studia Kulturoznawcze” 1(3)/2013, s. 109.

5. Artykuł z czasopisma internetowego – inicjał imienia, nazwisko, tytuł kursywą, „tytuł czasopisma w cudzysłowie”, rok, numer, adres www, [data dostępu], np.:

M. Kamińska, Praktyki żałobne w Internecie, „Kultura i Historia” nr 23, http://www.kulturaihistoria.umcs.lublin.pl/archives/4803, [3.05.2013].

Skróty

1. Jeżeli cytujemy daną publikację kilka razy z rzędu, stosujemy skrót „Tamże”, pisany prostą czcionką.
2. Jeżeli cytujemy daną publikację w kilku miejscach artykułu, stosujemy skrócony tytuł, np.:

P. Sloterdijk, Gorliwość Boga…,, s. 56.

3. Jeżeli cytujemy więcej niż jedną publikację tego samego autora, pierwszy raz dany tytuł podajemy w pełnej formie, zaś przy kolejnych cytowaniach skrót tytułu.

Procedura recenzowania

Po otrzymaniu artykułu przez Redakcję wiadomość informująca o rozpoczęciu procedury publikacji zostaje przesłana do Autora drogą mailową. Wszelkie dalsze uzgodnienia i konsultacje między Redakcją, Recenzentem i Autorem odbywać się będą za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Każdy nadesłany artykuł przechodzi dwustopniową procedurę recenzowania – wewnętrzną i zewnętrzną. Pomyślne przejście etapu recenzji wewnętrznej (redakcyjnej) oznacza zakwalifikowanie tekstów do wejścia w zasadniczy proces recenzji, czyli do przesłania ich do recenzentów zewnętrznych.

Po uzyskaniu recenzji zewnętrznej Autor pracy zostajeprzez Redakcję poinformowany o jej wyniku i otrzymuje treść recenzji w formie pisemnej z jednoznacznie sformułowanym wnioskiem co do przyjęcia lub odrzucenia artykułu. W przypadku obecności w recenzji uwag krytycznych Autor powinien wprowadzić do tekstu sugerowane poprawki. Artykuł zostaje przyjęty do publikacji po wprowadzeniu doń postulowanych przez Recenzentów zmian i uzyskaniu ostatecznej pozytywnej recenzji.Redakcja zastrzega sobie prawo do dokonywania w tekściedrobnych poprawek edycyjnych oraz językowych bez porozumienia z autorem.

Redakcja dokłada wszelkich starań, by Recenzenci byli jak najbardziej kompetentni w danej dziedzinie oraz by Recenzent i Autor recenzowanego tekstu nie pozostawali w bliskich relacjach osobistych ani zawodowych.Redakcja dba również o to, by unikać konfliktów interesów bądź okoliczności mogących obniżyć społeczną wiarygodność procedury recenzyjnej.Podczas procedury recenzyjnej zachowywane są zasady poufności i anonimowości.

Powyższa procedura recenzowania jest zgodna z wytycznymi Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

ŚMIERĆ. FIGURY OBECNOŚCI – FIGURY ZAPOMNIENIA

Nauka zawsze interesowała się ciałem, ale filozofia w którymś momencie je porzuciła. Dziś zresztą widać, że nie tylko porzuciła, pozwalając naukowcom i inżynierom robić z nim, co zechcą, ale również naraziła je na rozszarpywanie przez różnego rodzaju ideologie. Nasze ciała zostały sprzedane systemowi wymiany kapitalistycznej i poddane różnego rodzaju technologiom mającym je usprawniać, dodawać im mocy. Ciało kiedyś stanowiło nośnik jednostkowej woli, dziś stało się co najwyżej składnikiem populacji (Michel Foucault), którą trzeba sterować. Gilles Deleuze stwierdzi, że kapitalizm restauruje „sztuczne terytorialności” w postaci różnych wiar czy form, których nie da się już wpisać w żadną hierarchię, a ciało to maszyna złożona z organów, których funkcje są rozłączne (dlatego Deleuze i Guattari proponują nowy holistyczny paradygmat „ciała bez organów”). Wszystko dziś jest równoważne, równouprawnione, ponieważ skuteczność wyparła wszystkie inne wartości. Pod tym kątem programuje się również nasze ciała. Wiek XX coraz częściej zwraca się ku ustaleniom, że doświadczenie umysłowe jest w pełni cielesne, a zarazem często pozostawia zabiegi wokół ciała w paradygmacie kartezjańskim. Dziś znów trzeba powrócić do przedstawienia spektrum idei związanych ze źródłowym pojęciem cielesności – hyle – w znaczeniu ogólnym, całościowym, strukturalnym. Przywrócić jednostkowemu ciału należny mu status, uczynić je podmiotem namysłu – to zadanie filozofii w XXI wieku.

Zasady etyczne

Ghostwriting, guest authorship, plagiat i autoplagiat są przejawem nierzetelności naukowej, a wszelkie wykryte przypadki będą demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, stowarzyszenia edytorów naukowych itp.). Redakcja będzie dokumentować wszelkie przejawy nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce.

W kwestii dobrych praktyk i zasad etyki publikacyjnej Redakcja stosuje się do zaleceń Committee on Publication Ethics (COPE). Wersja polska zaleceń dostępna w przekładzie Ewy Rozkosz i Sylwii Ufnalskiej.